Bolesław Mazurkiewicz

---

Życiorys

Bolesław Mazurkiewicz przyszedł na świat w rodzinie Stanisława (1898–1983) oraz Bronisławy z domu Kamraj (1902–1983). Miał trzech braci, co zapewne wpłynęło na jego rozwój i osobowość. W młodości uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Lęborku, gdzie w 1950 roku z powodzeniem zdał maturę.

Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Gdańskiej, specjalizując się w konstrukcjach stalowych oraz żelbetowych. Po ukończeniu studiów I stopnia, uzyskał nakaz pracy i rozpoczął karierę zawodową w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku, gdzie zajmował się projektowaniem mostów. W 1956 roku z powodzeniem zakończył studia II stopnia, kontynuując rozwój swojej kariery w tym samym gabinecie.

W kolejnych latach, zyskał doświadczenie w Biurze Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego w Gdańsku, które później przekształciło się w Biuro Projektów Budownictwa Komunikacyjnego. Tam pełnił istotne role, takie jak kierownik pracowni architektoniczno-konstrukcyjnej oraz szef działu budowlanego. W międzyczasie podjął się zaocznych studiów na Wydziale Architektury na Politechnice Gdańskiej, jednakże przerwał je po trzecim roku.

W listopadzie 1960 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Fundamentowania Politechniki Gdańskiej. Jego obowiązki obejmowały przeprowadzanie badań na potrzeby stoczni w Gdyni oraz przygotowywanie ekspertyz i opinii technicznych. W 1964 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a temat jego rozprawy doktorskiej dotyczył Analiz stateczności gródz o podwójnej, zapuszczanej ściance szczelnej, opartych na badaniach skalnych oraz modelowych.

W latach 1966–1967 odbył staż w Duńskim Instytucie Geotechniki, które zaowocowało przygotowaniem pracy habilitacyjnej. Uznanie w środowisku naukowym przyniosło mu uzyskanie stopnia doktora habilitowanego w 1968 roku. Dnia 1 września 1969 roku dołączył do grona pracowników dydaktycznych na Politechnice Gdańskiej, gdzie kontynuował pracę, aż do przejścia na emeryturę. Pełnił funkcję kierownika Zespołu, a później Katedry Budownictwa Morskiego na Wydziale Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska. W 1980 roku zdobył tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1985 roku – profesora zwyczajnego.

W okresie 1981–1984 był prorektorem ds. organizacyjnych, a następnie I zastępcą rektora, by w latach 1987–1990 pełnić funkcję rektora Politechniki Gdańskiej. Był także aktywnym członkiem Europejskiej Konferencji Rektorów od 1989 do 1990 roku oraz działaczem w Zarządzie Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów w latach 1990–2000.

W jego działalności naukowej dominowały zagadnienia związane z morskimi budowlami hydrotechnicznymi. W czasie swojej kariery zawodowej, od 1964 do 1977 roku pełnił różnorodne funkcje, takie jak projektant, kierownik inwestycji, oraz nadzorujący doku w stoczni w Gdyni. W kolejnych latach, od 1980 do 2004 roku, był ekspertem Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Międzynarodowej Organizacji Morskiej, a także konsultantem i projektantem morskich budowli stoczniowych w kraju oraz w takich miejscach jak Turcja, Indonezja, Iran, Kuba i Seszele.

Od 1993 roku był członkiem Akademii Nauk Inżynieryjnych Federacji Rosyjskiej, a od 1999 roku także Akademii Transportu Ukrainy. W 2005 roku przystąpił do Akademii Inżynierskiej w Polsce. Niestety, zmarł w Gdańsku, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 56-5-30_2).

Działalność pozanaukowa

Bolesław Mazurkiewicz był nie tylko wybitnym naukowcem, lecz również zapalonym żeglarzem, który zdobył stopień jachtowego kapitana żeglugi wielkiej. Współpraca z Gdańskim Okręgowym Związkiem Żeglarskim przyniosła mu znaczną popularność, a jego rola jako prezesa tego stowarzyszenia była niezwykle cenna. Pomorski Okręgowy Związek Żeglarski uhonorował go tytułem honorowego prezesa, co świadczy o jego niezrównanym wkładzie w rozwój sportów wodnych w regionie.

Oprócz swoich działań jako żeglarz, Mazurkiewicz był również aktywnie zaangażowany w zachowanie zabytkowych jednostek morskich. Dzięki współpracy z Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku, przyczynił się do ochrony dziedzictwa morskiego. Od 1980 roku był jednym z inicjatorów Komitetu Ochrony „Daru Pomorza”, a później pełnił wieloletnią funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół „Daru Pomorza”.

Dodatkowo, Mazurkiewicz miał bliskie związki ze statkiem-muzeum Sołdek. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek” w latach 2005-2017. Ponadto, w latach 2006–2015 zasiadał na czołowej pozycji przewodniczącego Rady Muzeum przy Centralnym Muzeum Morskim, które później zostało przekształcone w Narodowe Muzeum Morskie. Jego pasja i determinacja w promowaniu morskiej kultury oraz historii pozostawiły niezatarte ślady w tej dziedzinie.

Publikacje (wybór)

Oto wybór publikacji, których autorem jest Bolesław Mazurkiewicz, ceniony w dziedzinie inżynierii morskiej.

• Hydrotechniczne konstrukcje stoczniowe (1979, ISBN 83-215-0093-5),
• Mechanika gruntów dna morskiego (1985, ISBN 83-01-05478-6),
• Stałe pełnomorskie platformy żelbetowe (1985, ISBN 83-215-2524-5),
• Encyklopedia inżynierii morskiej (Wydawnictwo Morskie 1986, ISBN 83-215-2523-7),
• Stałe pełnomorskie platformy stalowe (1988, ISBN 83-215-2526-1),
• Zalecenia do projektowania morskich konstrukcji hydrotechnicznych (1997, kierownictwo zespołu redakcyjnego, ISBN 83-905144-3-5),
• Porty jachtowe-mariny: projektowanie (2004, ISBN 83-919488-2-X).

Doktoraty honoris causa

Doktoraty honoris causa, które otrzymał Bolesław Mazurkiewicz, reprezentują znaczące uznanie jego osiągnięć naukowych i dydaktycznych. Wśród instytucji, które przyznały mu ten zaszczytny tytuł, wymienia się następujące:

• Uniwersytet Politechniczny w St. Petersburgu (1989),
• Akademia Budownictwa i Architektury w Odessie (1995),
• Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni (1997),
• Uniwersytet w Karlsruhe (1998),
• Politechnika Szczecińska (1999),
• Uniwersytet Techniczny w Królewcu (2005),
• Politechnika Gdańska (2008),
• Tytuł profesora honorowego Uniwersytetu w Stuttgarcie (1991).

Te wyróżnienia są dowodem na jego wkład w rozwój nauki i edukacji, a także na uznanie jego pasji i zaangażowania w przekazywanie wiedzy.

Ordery i odznaczenia

Bolesław Mazurkiewicz to postać, która może poszczycić się licznymi odznaczeniami oraz wyróżnieniami za swoje zaangażowanie oraz osiągnięcia. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 29 września 2011 roku,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, nadany 4 marca 2004 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany 8 września 1998 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznany 2 września 2008 roku,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Stoczniowiec PRL”, nadana w 1988 roku,
• Medal św. Wojciecha, otrzymany w 2001 roku,
• Złoty Medal za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej.

Nagrody

Bolesław Mazurkiewicz, znany ze swojego znaczącego wkładu w rozwój kultury morskiej, otrzymał liczne wyróżnienia za swoje osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, przyznana za szczególne zasługi w rozwijaniu Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku oraz z okazji 80. urodzin artysty (2011),
• Nagroda Pracodawców Pomorza „Primum Cooperatio”, która uświetnia jego działalność w 2014 roku.

Upamiętnienie

Bolesław Mazurkiewicz to postać, której osiągnięcia zostały uhonorowane na wielu płaszczyznach. W 2018 roku, nagroda „Primum Cooperatio” przyznawana przez Pracodawców Pomorza, zyskała nową rangę, bowiem od tego momentu nosi imię wybitnego profesora.

W dniu 12 maja 2019 roku, w Gdyni na alei Żeglarstwa Polskiego, miała miejsce ważna uroczystość. Wówczas odsłonięto tablicę poświęconą pamięci Bolesława Mazurkiewicza, co stanowi symboliczne upamiętnienie jego wkładu w rozwój regionu oraz jego znaczenia dla polskiego żeglarstwa.

---

Oceń: Bolesław Mazurkiewicz

---