Abraham Lissauer urodził się 29 lipca 1832 roku w miejscowości Kościerzyna, a zmarł 29 września 1908 roku w Charlottenburgu. Był to niemiec z wykształceniem lekarskim, który wyróżniał się także na polu antropologii oraz archeologii, będąc osobą pochodzenia żydowskiego.
Życiorys
Abraham Lissauer spędził swoje wczesne lata w szkolnictwie, uczęszczając do gimnazjum w Żaganiu oraz Gdańsku. Po uzyskaniu matury zdecydował się na kontynuację edukacji na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie początkowo studiował filozofię. Z czasem jednak jego zainteresowanie skierowało się w stronę prawa, a ostatecznie medycyny, którą zakończył w 1856 roku na Uniwersytecie Wiedeńskim.
Po ukończeniu studiów Lissauer pracował w latach 1856–1863 jako lekarz w Lidzbarku i Nidzicy. Później przeniósł się do Gdańska, gdzie rozpoczął prywatną praktykę lekarską. W tym czasie związał się również z gdańskim Instytutem Położniczym, gdzie pracował w latach 1867–1869. Jako ceniony specjalista, w latach 1871–1879 pełnił funkcję doradcy nadburmistrza Leopolda von Wintera oraz konsultanta przy budowie miejskich wodociągów. W 1887 roku stał się pierwszym prezesem Zachodniopruskiej Izby Lekarskiej z siedzibą w Gdańsku.
Wolny czas Lissauer poświęcał na rozwijanie swoich pasji, które obejmowały archeologię, antropologię oraz etnologię. Przeprowadzał badania wykopaliskowe na terenie Pomorza Gdańskiego, szczególnie w Odrach w Borach Tucholskich oraz w Oliwie, nieopodal Gdańska. W swoim życiu podróżował intensywnie, biorąc udział w międzynarodowych kongresach i utrzymując kontakty z wiodącymi naukowcami, takimi jak Rudolf Virchow. W 1870 roku odwiedził w Grecji Heinricha Schliemanna.
W 1872 roku Lissauer zainicjował powstanie sekcji antropologicznej w gdańskim Towarzystwie Przyrodniczym, zajmującej się badaniami związanymi z antropologią oraz archeologią, pełniąc przez wiele lat rolę jej przewodniczącego. W 1892 roku przeniósł się do Berlina, gdzie całkowicie poświęcił się pracy naukowej.
Od 1900 roku był członkiem Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina, a w 1903 roku cesarz Wilhelm II nadał mu tytuł profesorski. Wśród jego najważniejszych prac naukowych należy wyróżnić monografię opublikowaną w 1887 roku pt. Die prähistorischen Denkmäler der Provinz Westpreussen und der angrenzenden Gebiete, która stanowiła kompleksowe zestawienie znalezisk archeologicznych z Pomorza Wschodniego. Dodatkowo, w 1891 roku wydał rozprawę Alterthümer der Bronzezeit in der Provinz Westpreussen und den angrenzenden Gebieten, dotyczącą starożytności epoki brązu w tym regionie.
Abraham Lissauer był ojcem Neurologa Heinricha Lissauera (1861-1891), który także zrobił znaczące kroki w dziedzinie medycyny.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jolanta Zombirt | Andrzej Zarach | Józef Groth | Ireneusz Recław | Marian Kallas | Ireneusz GrulkowskiOceń: Abraham Lissauer